Na haar opleiding op het gebied van mode en textiel startte Ros Webb haar carrière als modeontwerpster. Tot ze zo’n tien jaar geleden besloot het roer om te gooien en die mode te gaan illustreren en schilderen. Huizen als Christian Lacroix, Dior en Chanel werden haar opdrachtgevers.

Tegelijkertijd verlegde ze haar onderwerp voor een belangrijk deel van ‘de jurk van de vrouw’ naar ‘de vrouw van de jurk’. Met (een mix van) print, acryl, potlood, inkt en collagetechnieken toont ze ons vrouwen die doen wat ze het liefste doen, het leven vieren. Wandelen of dansen, dagdromen of kleding dragen, de levensenergie is net zo zichtbaar in beweging en expressie van het onderwerp als in de textuur van het gebruikte materiaal.

Zelf zegt Webb hierover: “I see my art as a form of escapism; it’s free of tragedy and pain. I think of it as painting my own paradise; a form of escapism, as I think all art is.” De uitbundigheid in sommige werken is bijna mediterraans of zelfs Zuid-Amerikaans.

De kunstenares refereert zelf onder meer aan het werk van David Hockney en Gustav Klimt. En inderdaad, beiden hebben zich begeven op het terrein van de figuratieve kunst. Maar waar Hockney zijn mannen en vrouwen vooral toont in hun sociale en culturele context en Klimt zijn persoonlijke waardering voor zijn onderwerp tot uitdrukking brengt, zijn het bij Webb de vrouwen zelf die zich willen manifesteren en zo de kunstenares naar de achtergrond verdringen.

Ros Webb werkt onder meer voor Vogue, Marie Claire en Elle. Haar werk is opgenomen in particuliere en publieke collecties over de hele wereld. Ze woont en werkt in Bantry, in het zuidwesten van Ierland.