Het leven heeft mij geleerd om gemakkelijk mensen los te laten die mij teveel energie vergen. Mensen die mij niet als gelijkwaardig zien en die mij veroordelen.
Dat wil niet zeggen dat ik hen veroordeel, dat ik niet meer van hen hou of dat ik hen niet zal missen. Nee, het wil gewoon zeggen dat ik respect heb voor mijn eigen pad, voor mijn eigen energie. Dat is een van de manieren waarop ik mijn vrouwelijk leiderschap leef. En ik ben blij dat ik me de kunst van het loslaten eigen heb gemaakt.
(onder dit artikel kan je trouwens het Werkblad downloaden dat je helpt bij het stap voor stap Loslaten)
Radeloos zonder respect
Vroeger had ik het vaak lastig met het loslaten van mensen.
Het is een heel natuurlijk gegeven dat wegen van mensen uit mekaar gaan, gewoon omdat je allebei een nieuwe richting inslaat. Je gaat naar een nieuwe school, in een andere stad studeren of je verandert van job.
Steeds radelozer werd ik omdat ik voelde dat die ander en onze vriendschap mij ontglipte. Emmers vol met tranen heb ik erom gehuild, niet beseffende dat ik met het vastklampen totaal geen respect voor mezelf had.
In het verleden stelde ik me afhankelijk op van de ander en onze vriendschap of ons contact. Ik maakte ons contact deel van mijn identiteit en was ervan overtuigd dat ik er niet zonder zou kunnen. Ik geloofde dat eerst hemel en aarde zou moeten vergaan voordat ons contact zou verbroken worden.
En ik deed er werkelijk ALLES aan om in de gratie van die ander te blijven, smekend om te horen en te voelen dat die ander mij graag had en van mij hield.
Doodongelukkige love junkie
Ook was ik er jarenlang van overtuigd dat ik bij mijn man moest blijven omwille van de kinderen die we samen hadden, het huis dat we samen hadden gebouwd, de familie die ons had geholpen met allerlei materiële zaken, het beeld van wat anderen van ons hadden als getrouwd stel,…
Allemaal excuses waar ik aan vasthield om niet de waarheid onder ogen te moeten zien dat ik doodongelukkig was binnen ons huwelijk.
Toen noemde ik het onvoorwaardelijkheid. Nu weet ik dat het pure afhankelijkheid was. Ja, ik beken: ik was een echte love junkie… Ik hoef je er natuurlijk niet bij te vertellen dat dit in de verste verte niet met zelfrespect te maken heeft.
De grote ommekeer
De grote ommekeer kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Tijdens een gesprek met een hele lieve mevrouw – wat een echt sleutelgesprek in mijn leven bleek te zijn – werd ik me bewust van de afhankelijkheidspositie waarin ik me steeds plaatste in mijn contact met mijn toenmalige man en met andere mensen.
Tijdens dat gesprek heb ik besloten om bij mijn man weg te gaan. Om ons huwelijk los te laten, om mijn ideaalbeelden “als getrouwde vrouw wordt ik meer gewaardeerd” en “een huwelijk ga je aan voor altijd” los te laten,… Ik besloot vanaf dat moment om respect te hebben voor mezelf.
Het Geheim van Loslaten
Ondertussen kan ik gemakkelijk omgaan met loslaten en schreef er in 2015 een boek over: “Het geheim van loslaten – 5 stappen die je leven veranderen”.
Ook de online cursus “Genoeg Geweest! – Het Geheim van Loslaten” is sinds kort beschikbaar. Hierin leer je hoe je de techniek van loslaten voorgoed onder de knie kunt krijgen. Het is een concrete techniek die ervoor zorgt dat je voorgoed je eiegen leven kunt leven in plaats dat van anderen. Hier kun je er meer over lezen.
Heb respect voor jezelf, geniet van het loslaten. Jij verdient het.
Ik gun het jou!
Anja
Ontvang het WERKBLAD dat jou helpt bij het stap-voor-stap LOSLATEN
Wel, omdat ik nu niet samen met je keihard Shirley Bassey's "This is My Life" kan zingen...:
Waar wil je het WERKBLAD ontvangen?
Maak je geen zorgen, je gegevens blijven veilig op mijn lijst