"Je eigen leven leiden is een talent waarmee iedereen geboren is"
Gisteren kwam ik tijdens het netwerken in een boeiend gesprek terecht. Het ging over hoe belangrijk het is om je verhaal te vertellen. Je verhaal geeft herkenning en inspiratie voor anderen. Wel, in dit artikel wil ik je het verhaal vertellen over mijn cruciale G-stap. Ik hoop dat ik jou ermee kan inspireren.
Druk-druk-druk
Vele jaren geleden voelde ik me doodongelukkig. Ik werkte in een stresserende baan die ik al 14 jaar tegen mijn zin deed. Die baan combineerde ik met het drukke moederschap. Om half 7 ’s morgens stond ik aan de crèche om er mijn kleine kindjes af te zetten en me door de file naar het werk te worstelen. 12 lange en stresserende uren later kwam ik dan weer uitgeput thuis met de kleintjes. Eten maken, kindjes in bad steken, de huishoudelijke taken doen,…
Ook in mijn huwelijk voelde ik me helemaal niet gelukkig. De hevige ruzies met mijn toenmalige man kwamen er ook nog eens bij na zo’n drukke werkdag. Bovendien had ik een laag zelfbeeld, ik leed aan overgewicht en voelde me heel onzeker.
Alles geprobeerd
Heel lang heb ik geklaagd over alles wat er verkeerd ging in mijn leven. Samen met mijn buurvrouw heb ik dozen vol tissues versleten, klagend over hoe ongelukkig ik me voelde. Maar dat veranderde niets aan mijn situatie.
Later dacht ik het heil gevonden te hebben: ik ging boeken lezen over de menselijke psyche, dat zou me vast helpen om te kunnen ontsnappen aan dit ongelukkige leven. Maar dat veranderde ook niets.
Wat ontbrak er dan nog? O ja: positief denken! En mediteren! Dat waren vast de sleutels die mij zouden kunnen redden. Maar… nog steeds veranderde er niets.
Vreselijke gebeurtenissen
Op een dag vertelde een mevrouw me wat voor vreselijke dingen er zouden gebeuren bij het einde van de Maya-kalender eind 2012. Je moet je voorstellen: ik had in die tijd nog nooit gehoord over deze verhalen; het was lang voor de tijd dat er in de media over gesproken werd. Veel mensen zouden volgens die mevrouw deze eindtijd niet levend doorkomen.
Ik herinner me dat ik toen dacht: “Dan moet ik dus nog enkele jaren op mijn tanden bijten en dan ben ik eindelijk van alle miserie verlost.”…
De G-stap
En op dat moment, net na die gedachte, was het alsof er iets brak in me. Alsof ik wakker werd uit een nare droom.
Dat was het moment dat ik die cruciale G-stap zette: GENOEG! Het is genoeg geweest! Ik besefte dat ik het allemaal niet buiten mezelf kon blijven leggen, dat ik mijn eigen leven niet mocht laten afhangen van anderen. Het was genoeg geweest en ik zou vanaf nu het stuur van mijn leven ZELF opnieuw in handen nemen!
Eigen leven leiden
Dat was de dag waarop mijn leven écht kon beginnen. Ik besliste om weg te gaan bij mijn man, ik ben gestopt met mijn baan, opnieuw gaan studeren en ik ging in de leer bij nationale en internationale coaches. Ik leerde mezelf grondig kennen, ontdekte waar mijn vrouwelijke kracht zit en hoe ik die optimaal kan inzetten in mijn leven. Ook viel ik 22kg af en ik voel me nu lekker in mijn vel.
Ik sta nu stevig in mijn schoenen en kan met veel dankbaarheid terugkijken op de weg die achter me ligt. Ja, ook voor de ongelukkige jaren voel ik me dankbaar. Want zonder deze periode had ik nooit tot dat punt van die cruciale G-stap kunnen komen en het roer omgooien!
Jouw GENOEG-moment
Hoe lang ben jij nog bereid een leven te leiden dat niet van jou is, dat geleid wordt door anderen? Wat moet er nog allemaal gebeuren voordat jij zegt: “het is GENOEG!” en het stuur van jouw leven zelf in handen neemt?
Of heb je dit GENOEG-moment al beleefd en ben jij al je eigen leven aan het leven? Welk was dat moment en wat deed het met je?
Vertel het ons in het commentaarveld hieronder en laat andere vrouwen leren uit jouw ervaring. Vertel jouw unieke en waardevolle verhaal en bied herkenning en inspiratie voor anderen.
En als je dit artikel waardevol vindt, is het fijn als je het deelt via de knoppen hieronder.
Op jouw eigen leven!
Anja
Wat mooi om te lezen wat jouw G-moment met jou heeft gedaan. Terwijl ik dit lees besef ik dat ik dit gefaseerd doe: sinds 2010 heb ik elk jaar wel een aantal kleinere G-keuzes die ik maak. Zo had ik er eentje vanochtend: genoeg van mijn lijf zonder sporten (al 15 jaar), genoeg van mijn overgewicht, genoeg van mijn blessures en vooral genoeg van het jarenlang zorgen voor anderen… nu ben ik aan de beurt: ik zorg nu voor mezelf: yoga! Dat wilde ik al jaren, en vanochtend heb ik mijn eerste les gehad.
Alles trilt nu, en het is goed. Ik heb gevoeld dat mijn lijf er genoeg van had om niet meer te sporten, en ik ben dankbaar voor wat er al wel kon en wat er nog niet kon. Volgende week les 2…
Nu ik mezelf toe sta om niet alles waar ik van denk en voel “genoeg is genoeg” meteen in 1 keer aan te pakken, gaat het een stuk gemakkelijker. Dankjewel voor alweer een goede timing van jouw blogartikel…
Bedankt voor je reactie Saskia.
Je hoeft je leven inderdaad niet te beperken met slechts 1 G-stap te zetten. Ik zet er zelf ook meerdere. Alleen was deze waar ik over vertelde degene met de grootste impact in mijn leven.
Goed dat je vanochtend weer een G-stap hebt gezet!
Succes met je yoga-lessen!
Graag gedaan, Anja. Ik wilde het graag benoemen van die kleinere stappen, omdat het idee dat er 1 grote ommezwaai moest komen (volgens mij toendertijd) mij er lang van heeft weerhouden om überhaupt een genoeg=genoeg stap te zetten. Voor het geval iemand anders daar ook last van zou kunnen hebben. En je hebt gelijk: er kan er eentje zijn die inderdaad de meeste impact heeft!
Ik herken veel in dit verhaal. Hoewel ik de laatste jaren sneller knopen door durf te hakken, blijf ik nog steeds te lang hangen in situaties waar ik me niet gelukkig bij voel. Ik wil nu vol gaan voor mijn bedrijf, maar verdien nog niet genoeg om mijn baan op te kunnen zeggen, terwijl dit werk veel energie vraagt en zeer stressvol is. Wel heb ik al twee keer de beslissing genomen om minder uren te gaan werken om meer aandacht aan mijn bedrijf te kunnen geven. Dat heeft mij meer ruimte gegeven om te doen waar ik goed in ben en waar ik energie van krijg!
Dankjewel Tineke. Het is goed dat je herkent als je ergens te lang in blijft hangen. Wanneer je het herkent, kun je het ook aanpakken.
Ik heb meerdere G-stappen gezet de afgelopen jaren. De eerste was toch wel de allerbelangrijkste. Ik ben mijn hele jeugd ongelukkig geweest, het zijn jaren van overleven geweest. Op school gepest worden, thuis uren op mijn kamertje zitten. Ik ben jarenlang depressief geweest, had een laag zelfbeeld en was daardoor erg onzeker. Als ik over straat liep wist ik zeker dat iedereen naar mij keek en allerlei negatieve gedachtes over me had.
5 jaar geleden geleden was het GENOEG geweest: ik wist simpelweg dat ik niet meer verder kon leven op deze manier. Het eerste wat ik deed was expres door de stad gaan lopen om zo in te gaan zien dat mensen helemaal niet naar me keken, laat staan me afkeurden. Je kan het je misschien niet voorstellen, maar wat is het heerlijk om over straat te kunnen lopen zonder angst, verdriet of zorgen!
Vanaf dit punt is het bergopwaarts gegaan met mij!
Inmiddels leef ik een fantastisch leven waar ik keer op keer gelukkig van word en de schoonheid van aanschouw. Ik wou dat iedereen dit punt kon bereiken! Wat zou het dan een mooie(re) wereld zijn.
Opeens snapte ik op een ochtend waarom ik zo weinig tijd had. Heel duidelijk was het opeens voor me dat ik tijd te kort kwam om de dingen te kunnen doen die ik wil doen. Het was niet zo dat ik te veel te doen had in te weinig tijd, maar dat ik dingen deed die anderen belangrijk vinden. Ik leidde vergaderingen over onderwerpen die ik zelf niet belangrijk vond, ik haalde targets van doelen die mij niet inspireerden. Ik wil graag praten over wat ik interessant vind en naar doelen streven die er voor mij werkelijk toe doen. Ik heb mijn baan opgezegd en ben sindsdien aan het ontdekken wie ik ben als ik los sta van de verwachtingen van anderen. Nu nog werk ik parttime, maar ik ben daarnaast bezig voor mezelf te kunnen gaan beginnen. En na dit G-moment weet ik zeker dat ik nooit meer zo “in slaap” zal raken!
Wat mooi Babette!
Ik ben inmiddels ook ondernemer geworden en dat is een belangrijk onderdeel geworden van hoe mooi het leven nu is. Terwijl ik dit typ zit ik op Bonaire en combineer ik werk (online) met vakantie. Dit is echt een luxepositie! En toch, waarom? Iedereen kan leven op de manier waarop hij/zij dat het liefste wil, als ze er maar voor 100% voor gaan.
Dank voor je mooie blog.
Mijn G-moment kwam 2,5 jaar geleden. Ik had er genoeg van om niet de dingen te kunnen doen die ik wilde doen. Het was ook ’n proces van jaren ervoor, steeds weer kwam ik tot het besef dat ik tijd te kort kwam in ’n dag, omdat ik niet aan mijn eigen dingen toekwam. Heb mijn baan opgezegd en ben voor mezelf begonnen. En tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van. Zoals jij zegt Anja, je eigen leven niet laten afhangen van anderen.
Mijn G-moment is nog niet zo lang geleden. We zaten na een drukke school/werkdag samen aan tafel. Mijn man heeft zijn hobby weer opgepakt. Zendamateur met portofoontjes ed. Ik ben altijd vrij druk om te zorgen dat er goed gegeten wordt en de drukte werd hem toen teveel. Hij vloog uit en verdween naar boven onder begeleiding van een tirade. Dat was voor mij de druppel. Na jarenlang psychisch en emotioneel in de put gezeten te hebben zonder enige hulp van hem, heb ik de dag erna een advocaat ingeschakeld. We gaan eindelijk scheiden. Een stap die ik al jaren wou zetten, maar nooit doorzette. Voor de kinderen, het huis. ik moet veel opgeven, maar ik krijg veel terug. Mijn zelfvertrouwen groeit en mijn innerlijke rust is veel beter. Ik ben er nog niet, maar ik zet door nu.
Anne-Marie