"Loslaten betekent stoppen met proberen.
Loslaten is: laten zijn." - Adyashanti
We zijn allemaal in ons leven ooit gekwetst geworden. Ik durf gerust te stellen dat geen enkel levend wezen op deze planeet rondloopt zonder pijnlijke ervaringen in zijn of haar herinnering.
Ja, het doet pijn en dat is heel begrijpelijk. Maar wat je met die pijn doet is wellicht nog veel belangrijker dan de pijn zelf. Wil je het verleden (dat je niet kunt veranderen) eindeloos herkauwen? Of wil je liever het verleden loslaten en doorgaan met een gelukkig leven?
(onderaan dit artikel kun je het Werkblad downloaden dat je stap voor stap helpt bij het Loslaten)
Hoe oude pijn loslaten en verder gaan met je leven?
De meeste van ons geven anderen de schuld van de pijn die wij zelf ervaren. “Iemand deed mij iets aan, heeft mij op een foute manier behandeld.” En we willen nog het liefst dat die ander zich verontschuldigt. We willen dat die ander erkent wat hij of zij fout heeft gedaan.
Maar iemand anders de schuld geven van jouw pijn kan jou een gevoel van machteloosheid bezorgen. Stel dat je baas, je collega, je partner,… iets gezegd heeft waardoor jij je gekwetst voelt. Je confronteert hem met wat hij gezegd heeft en hij antwoord: “Nee hoor, dat heb ik niet gedaan”. Of erger nog: “Ja, dat heb ik gedaan. SO WHAT?” Je boosheid en pijn worden dan alleen nog maar groter.
Wanneer je vasthoudt aan je pijn uit het verleden, beleef je deze pijn steeds opnieuw in je hoofd. Het kwetst jou veel meer dan dat het die ander kwetst. Dit continue in stand houden van je pijn zet jou vast. Wanneer je de techniek van het loslaten ontwikkelt, kun je op een positieve manier verder met je leven.
De techniek van het loslaten ontwikkelen
OK, je begrijpt nu dus de voordelen van het loslaten.
Allemaal goed en wel, maar hoe ontwikkel je nu die techniek? In mijn eBook “Het geheim van loslaten” kun je er alles over lezen. Maar ik licht hier alvast een tip van de sluier op.
De kunst van het loslaten is een vaardigheid die je kunt leren. En bij het oefenen van een nieuwe vaardigheid is het gemakkelijker als die wordt opgedeeld in kleinere delen. Zo kun je ieder deel stap voor stap onderzoeken en oefenen voordat je het grote geheel in praktijk gaat brengen.
Dat gaan we hier ook doen met het loslaten: we gaan het in kleine stukken opdelen zodat het concreet en haalbaar wordt. Wanneer je de kleine stappen allemaal goed geoefend hebt, breng je ze samen en kun je het loslaten in zijn geheel toepassen.
De verschillende stappen van loslaten
1. Word je bewust van de signalen
Wanneer je vasthoudt aan iets dat jou nadelen bezorgt, kun je dat merken aan verschillende signalen die zichtbaar worden. Er zijn heel wat mogelijke signalen die erop wijzen dat je afziet van iets waar je aan vasthoudt. Sommige veel voorkomende signalen zijn:
Boosheid – Irritatie – Frustratie – Stress – Angst – Depressie – Jaloezie – Je gekwetst voelen – Gelijk willen krijgen – Uitvaren tegen anderen – Agressief rijgedrag – Uitstelgedrag – Willen dat dingen anders waren – Je beledigd voelen – Rechtvaardigheid willen – ...
2. Herken je ideaalbeeld
Aan welk ideaalbeeld hou jij vast dat ervoor zorgt dat deze signalen zichtbaar worden? Welke zijn jouw verwachtingen van anderen, van jezelf, van hoe de wereld eruit zou moeten zien?
Wil je dat anderen altijd redelijk tegen je zijn? Dat jij alles perfect kunt? Wil je dat iedereen inziet hoe belangrijk het is om anderen te helpen? Het zijn deze verwachtingen en ideaalbeelden die jouw boosheid en frustratie veroorzaken.
3. Herken de nadelen
Wanneer je het signaal en de bijhorende verwachting hebt herkend, ga dan eens na of het jezelf of anderen schade berokkent. In het geval van boosheid of andere tekenen van je ongelukkig voelen is de kans groot dat het inderdaad nadelig is voor jou en/of je omgeving.
Wanneer je de nadelen herkent, dan is loslaten een daad van mededogen.
4. Laat liefdevol los
Wens jezelf en de andere mensen rondom jou het allerbeste toe. Heb het beste met iedereen voor. Herken en erken dat je verwachting pijn als gevolg heeft en wees bereid om de pijn te laten stoppen door je verwachting, je ideaalbeeld los te laten.
Als je je verwachting eigenlijk niet wilt loslaten en in plaats daarvan echt wilt zoals jij vindt dat het moet zijn, denk dan eens na over hoe het zou zijn als je verwachting er niet meer zou zijn.
5. Zie de werkelijkheid
Dit geldt voor alles en iedereen in je leven: het leven moet er niet perse uitzien zoals jouw ideaalbeelden eruit zien. Niet alles moet volgens jouw verwachting gaan. Je leven IS al prachtig en bijzonder, gewoon zoals het is. Nu je je verwachting hebt losgelaten kun je je aandacht richten op de werkelijkheid en deze waarnemen zoals ze is. Accepteer ze en doe wat juist is. En vooral: GENIET!
Deze vijf stappen vormen samen het loslatingsproces. Oefen dit proces stap voor stap en je zult merken dat je veel minder gefrustreerd en boos zult zijn. Door los te laten kun je rustiger en gelukkiger zijn.
En nu ben ik benieuwd: wat wil jij graag loslaten? Van welke overtuiging, verwachting, eigenschap of gewoonte beslis je NU dat ze mag verdwijnen? Laat het weten hieronder in het commentaarveld en ik stuur je de eerste 4 hoofdstukken van mijn eBook “Het geheim van loslaten”.
Vind je dit artikel waardevol? Deel het dan met je netwerk op Facebook, Linkedin of Twitter.
In liefde, op jouw nieuwe werkelijkheid!
Anja
Ontvang het WERKBLAD dat jou helpt bij het stap-voor-stap LOSLATEN
Wel, omdat ik nu niet samen met je keihard Shirley Bassey's "This is My Life" kan zingen...:
Waar wil je het WERKBLAD ontvangen?
Maak je geen zorgen, je gegevens blijven veilig op mijn lijst
Lieve Anja, wat komt dit voor mij op een bijzonder moment. Hier ben ik precies aan toe. Tot en met stap 3 heb ik het inmiddels al aardig door in mijn leven. En dan verzucht ik regelmatig “ja, maar loslaten, ik wil het wel, maar HOE dan?”.
Ik ga dus vol goede moed aan de slag met stap 4 en 5. Want ik wil echt helemaal af van ‘gelijk willen krijgen’. Zodra ik van mezelf hoor dat ik me zit te verdedigen, dan weet ik… oei, ik ben daar nog niet vanaf. Dat blijft toch af en toe de kop op steken in mij, en ik heb daar niks aan.
Dus…. liefdevol loslaten. Iedereen het beste toewensen. Dat kan ik. En ik ga dat nu heel bewust inzetten als ik mezelf weer verdedigend hoor reageren.
Dankjewel!!
Dankjewel voor je reactie Saskia.
Wat goed dat je de eerste 3 stappen al toepast. Als je de signalen, je verwachtingen en de nadelen die het tot gevolg hebben herkent, ben je al een heel eind op weg.
Mooi dat je meteen de koe bij de horens vat en gaat oefenen met loslaten.
Heel veel succes ermee!
Beste Anja,
Loslaten, dat is mijn grootste uitdaging, moeilijke opdracht met pubers die examen moeten doen….
Met vallen en opstaan gaat het steeds beter.
Sinds ik tai chi beoefen, merk ik pas hoe moeilijk “loslaten” is, elke les word ik geconfronteerd met mijn beperkingen op dit gebied, maar langzaam aan lukt het beetje bij beetje om mij leeg te maken en los te laten. Dit zou ik nu ook in het dagelijkse leven willen ervaren.
Ik heb al een aantal relaties gehad en die pijn, boosheid, frustratie, die man wil ik los laten.
Ik kom er niet verder mee.
Beste Anja,
Ik heb echt moeite met loslaten van boosheid/frustraties t.o.v. gebeurde zaken met mijn man. Ik blijf hangen in vicieuze cirkel van elkaar beschuldigen, en verwijten maken. Ik herken mijn signalen en herken welke schade ik berokken aan mezelf en omgeving. Doch moeilijk om andere houding aan te nemen….. Via veel lezen over communicatie ben ik wel al veel rustiger geworden, maar het in praktijk brengen van die theorieën blijft moeilijk.
Ik wil de invloed die mijn ex nog heeft op mijn gedachtengang loslaten. Ik wil niets meer voelen bij zijn mening en zijn houding. Dit wil en moet ik doen vooral als voorbeeld naar mijn dochter, die mogelijk nog meer last heeft van de houding van haar vader. Ik kan haar daarin alleen helpen door zelf het goede voorbeeld te geven.
Anja, wat mooi weer. Bijzondere waarde voor allen die MENS heten denk ik. Gefeliciteerd!
Eigenaardig dit nu te lezen. Is net het proces waar ik nu heel intens mee bezig ben…
Al jaren probeer ik me te verantwoorden en uit te leggen waarom het allemaal zo oneerlijk is. Maar de zussen zien het niet, of maar voor heel even, om dan maar weer verder te gaan zoals tevoren. Resultaat bij mij: volledige uitputtting.
Plots zie ik het: ik ben klaar om los te laten, zonder rancune, zonder haat, met al het goede van wensen, maar ik doe aan het bestaande systeem niet meer mee….
Het enige wat ik me nog afvraag is: ben ik aan het loslaten, of aan het afscheid nemen?
groet, Anneleen
Inderdaad een mooie uitdaging Bianca; pubers en examen.
Succes ermee!
Langzaam maar zeker, net als toen je als kind leerde rijden met je fiets Marijke. Net als iedere vaardigheid vergt ook loslaten oefening.
Het is goed hoe je er bij tai chi al bewust van bent en die bewustwording kun je meenemen in je leven van iedere dag.
Dag Anja,
Sinds begin dit jaar kom ik de vraag “hoe loslaten?” regelmatig tegen in artikels, nieuwsbrieven, tijdschriften, …
Het vraagt mijn aandacht dus blijkbaar werk aan de winkel.
De verwachting die ik graag wil loslaten is, dat ik geen fouten mag maken en dat ik alles onder controle moet hebben.
Groeten,
Caroline
Bedankt voor je reactie Suzanne.
De boosheid en frustratie zijn duidelijke signalen dat er iets aan de hand is met pijn tot nadelig gevolg. Je kunt voor jezelf eens nagaan welke je verwachting is, je ideaalbeeld. Die 3 factoren gekend, kun je in liefde loslaten en genieten van al het moois wat er wel al is.
Goed dat je de signalen en de gevolgen al herkent Hilde. Nu je verwachtingen/ideaalbeelden nog concreet krijgen.
Ik begrijp dat het lastig is om een andere houding aan te nemen; je houding is die welke je al jarenlang gewoon bent om aan te nemen; ze is als het ware ingesleten. Maar het is goed je er bewust van te zijn. Verandering begint met jouw keuze om te veranderen. En verder is het een kwestie van veel oefenen.
Het goede voorbeeld geven voor je dochter is een ideale motivatie Margret. Zij heeft het recht op een goed voorbeeld.
Alles wat er gebeurt in je leven kan slechts een emotie opwekken doordat je een bepaalde gedachte hebt over wat gebeurde. Als je de gedachte kunt veranderen, verandert ook je emotie die daarop volgt.
Dankjewel Maria. Lief van je.
Dat lijkt me een gezonde beslissing Anneleen, voor jou en voor iedereen die ermee gemoeid is.
En is loslaten niet hetzelfde als afscheid nemen – en omgekeerd? Loslaten van de patronen die je niet meer dienen is hetzelfde als ervan afscheid nemen. Loslaten van de ongezonde dynamieken (die je uitputten) wil daarom niet persé zeggen dat je moet afscheid nemen van mensen.
Geen fouten mogen maken en alles onder controle moeten hebben zijn hele mooie ideaalbeelden om los te laten Caroline. Als je deze kunt loslaten, zal je leven er heel anders uitzien én zul je wellicht gelukkiger door het leven gaan.
Succes ermee!
Eigenlijk, moet ik als ik door een nieuwe deur wil, de oude deur loslaten. Dat te lang daar rondhangen is alleen maar schadelijk voor mezelf, ik vererger de pijn voor mij, als ik niet wil groeien.
De wereld verandert, ik moet mee. De trein rijdt voorbij. Het is aan mij of ik wil instappen of niet, hij rijdt toch door zonder mij erin of niet. Dat heet schijnveiligheid. Angst en verdriet is wat ik voel als mens.
Nou, dat loslaten is een vak apart…ouders, vaste stramienen die ik niet meer wil, puberende dochter loslaten en toch weer niet natuurlijk… alle hulp is welkom, graag!
Prachtig thema Anja. “Loslaten”.
Ik heb ervaren dat er verschillende vormen van loslaten zijn.
Soms is loslaten voor mij het gevolg van een concrete actie, een bewuste keuze met directe gevolgen. Zoals ik bijvoorbeeld kan kiezen om precies genoeg voedsel te eten en niet meer dan ik nodig heb. Eet ik meer dan voel ik me loom en niet wakker en allert. Als ik er voor kies om precies genoeg te eten laat ik gehechtheid aan lekker en veel los en ben ik inderdaad gelukkig, wakker en meer beschikbaar.
Soms komt het loslaten voort uit het toestaan van pijn en ongemak, verdriet en frustratie, Dan ga ik naar de pijn toe, zoek ik het zelfs op. Ik heb eerder ervaren dat het verdwijnt als ik het volledig toe sta. Niet makkelijk in het begin. Het was soms net alsof ik dood ging. Het is een eerbare weg omdat ik niets bij de ander neerleg en volledig verantwoordelijkheid neem voor wat ik voel, voor wat ik denk over een situatie of over iemand. Als ik de pijn, het ongemak volledig toesta gaat deze weg. Het vindt plaats en is geen actieve daad. Loslaten vond plaats.
De derde vorm heb ik leren kennen bij mijn Zen leraar Jun Po Roshi, daar heb je een geoefende geest voor nodig. Absoluut de moeite waard, daarvoor is lang en diep mediteren wat mij betreft een zegen. Laat het los, vanzelf? Nee niet vanzelf. Door diep en lang te mediteren met de juiste inzichten val ik in diepe stilte, leegte, volte, ruimte. Geen binnen, geen buiten. Geen komen en gaan. Dan is loslaten niet eens een begrip.
Dan ben ik. Daar bestaat het thema loslaten niet. Toch is alles daar los en vast, maar zonder de gehechtheid, zonder dat het van mij is.
Wat er dan is omschrijf ik nu als oorverdovende stilte en schoonheid. Van Daaruit weet je wat je te doen hebt. Dan is er geen twijfel. Het grote niet weten ontmoet het diepe weten. Daar wordt ik nederig van. Dankbaar.
Ik denk dat de 5 stappen heel behulpzaam kunnen zijn om je bewust te worden van wat er speelt, hoe je denkt, wat de gevolgen zijn van je acties en patronen. Dat herken ik. Zonder dat was ik nooit gekomen waar ik nu ben. Het loslaten zelf, ervaar ik niet als iets wat ik actief doe. Het is een gevolg van een actie, het nalaten van een actie of in meditatie gaan.
Zodra er iets moet, of dat nu ergens vanaf willen zijn of iets heel graag willen, is er gehechtheid en vanuit gehechtheid is er geen vrijheid en loslaten is vrij zijn.
Toestaan is een toverwoord voor me geworden. Ik denk dat we nooit ergens vanaf komen. Ik denk wel dat de wijze waarop we over iets of iemand denken en hoe we er mee omgaan het verschil maakt.
Dank je wel Anja, dat ik door jouw mooie blog zo geïnspireerd raak over wat loslaten voor me betekent.
Mijn thema is authentiek op een podium staan en spreken. Toegaan naar de angst is mijn grote uitdaging. Ik ben nu vaak bang dat wat ik ga zeggen niet meer verbonden is met wie ik in wezen ben, dat ik op zo’n moment het contact kwijt ben met wat ik te zeggen heb, met mijn publiek.
Binnenkort een twee uur durende “presenteer boost”. Kijken of ik naar die angst toe kan gaan. Spannend.
Wat me ook nog te binnen schiet. Met kiezen, willen, moeten om iets los te laten mis je vaak net de boot. Overschreeuwen heet het dan. In feite ga je dan juist weg bij de pijn in plaats van er naar toe.
Onze schaduw kant wil gezien worden, evenals onze zonkant. Door met loslaten om te gaan als een daad veroorzaken we vaak net het tegenovergestelde en wordt het hard werken. Ik doe toch zo mijn best om los te laten… ja … en dat wat niet wil, wat pijn heeft, gelijk wil hebben, gehoord wil worden door jouzelf dat blijft aan de deur kloppen, net zo lang tot het gehoord, gezien en toegestaan is. Het ligt heel precies en is voor iedereen anders. De meeste patronen, overtuigingen en ideeën waar we ons aan vast houden komen van diep en van lang geleden en zijn om te beginnen grotendeels onbewust. Verbonden aan ons lichaam, in onze cellen. Ons ego, ontstaan binnen de grote ruimte die we zijn is in de loop van de jaren verkeerd geïnformeerd. We hebben een sterk en gezond ego nodig om te functioneren, maar dan wel eentje die opnieuw geïnformeerd wordt vanuit onze werkelijke aard. Dat is niet zomaar op te lossen met een besluit. Dat ligt wat mij betreft veel genuanceerder. De weg die jij laat zien Anja zie ik als openend, verhelderend, inzicht gevend. Noodzakelijke stappen die gezet worden wanneer iemand ergens genoeg van heeft. Het dient ons dan niet meer… de weg daarna is subtiel, luistert nauw, vraagt aandacht…
Anne Jiko
Loslaten staat voor mij voor verschillende items.
Loslaten om niet overal mee verbonden willen zijn. Laat het in vertrouwen over aan anderen.
Loslaten om niet overal me mee bezig te willen houden.
Loslaten van spullen. Mijn man geeft mij iedere keer op mijn kop dat ik teveel wil bewaren, vind het zelf nog wel meevallen, echter het ontbreekt me aan tijd om er energie in te steken, om het netjes op te bergen en dan lijkt het wel een zooi. Het is al een jaren terugkerend item waar we fikse ruzie om kunnen hebben.
Loslaten van leesvoer/notulen/documenten/foto’s/kinderboeken/(studie)boeken. Ik heb altijd het gevoel dat heb ik nog niet gelezen, daar wil ik nog iets mee, of dat ken ik nog niet genoeg en dan is dat voor mij een soort van veilig gevoel dat ik het snel kan opzoeken als ik het nodig heb. Het is een raar fenomeen, want ik kijk er niet of nauwelijks in, maar wegdoen kan ik ook niet. En ondertussen wordt de stapel alleen maar groter. En neemt letterlijk en figuurlijk ruimte in.
ik zou graag los willen laten de overtuiging dat ik geen vrij leven kan leiden, dat ik niet vol mijn stroom durf te volgen omdat ik mij laat beperken
Ik zal het nog moeilijk hebben bij het loslaten van mijn zoontje eens hij naar school zal gaan… moeilijk!
Ik hoop dat ik ooit de vraag: “Waarom is onze relatie beëindigd en wat was dan eigenlijk echt mijn aandeel hierin?” kan loslaten. Want ik zie niet in wat ik fout heb gedaan. Ik wil het gepieker, verdriet, onbegrip en onmacht loslaten…
Beste Anja,
Elke keer als iets mij dwarszit, wordt het probleem waanzinnig groot omdat ik het voorval dat hieraan vooraf gegaan is niet los kan laten….
Ik neem mijzelf dan vooral kwalijk iets verkeerd te hebben gedaan of gezegd en raak volledig in paniek. Loslaten wordt dan erg moeilijk natuurlijk. Wat zou ik dat graag kunnen…..
Esther M.
Ik herken de gevoelens uit stap 1. Mijn ideaalbeeld is niet zo ideaal, en toch hou ik mij er aan vast. Ik herken zelfs de nadelen… maar loslaten is confronterend ook. Ik vind dat zo moeilijk.
Jaloezie
Thuisonderwijs, huiswerk, verantwoordelijkheid, …. pffff ik mag een hoop loslaten, wat een spanningen… Ik mediteer me suf, maar zit loeivast. Het ideaalbeeld zal controle zijn en niet mogen falen…. Althans, zij mogen niet falen… Zij moeten het beter hebben en doen dan ik gehad heb… Nou dat lukt dus mooi niet… Adem in, … adem uit….
Loslaten! Jeeee, er zijn best wel wat zaken die ik los wil laten. Zoals een liefdeloos huwelijk van 45 jaar. Mijn opgespaarde boosheid. Mijn altijd maar doorgaan, nooit opgeven mentaliteit.
Mijn verwachting dat alles rozengeur en maneschijn is.
Mijn verwachting dat het gewoon naar me toe komt en dat ik er niets voor hoef te doen. En zo kan ik nog doorgaan.
Meeste zijn dus …verwachtingen…. kom ik achter.
Die belemmeren me om vrolijk blij en levensgenieterd te zijn.
Dus…..zet ik de bril van verwachtingen af en ga de realiteit ontdekken.
Er komt nu een glimlach op mijn gezicht!
Wouw….dank je wel! Zeker het passief er in staan herken ik!
Gewoon iets langs zien komen en het gewoon laten zijn, meer niet
Dankbare groet voor de prachtige verwoording van je
Els