Stel je voor: je komt net samen met je zakenpartner of collega uit een meeting bij een belangrijke klant. Jullie hebben een belangrijke deal rond gekregen. En dan zegt zij ineens: “Je mag wel wat enthousiaster zijn hoor! We hebben net een succes behaald!”…
Wat doe je op zo een moment? Voel je je op je tenen getrapt en bijt je terug dat jij tenminste niet zo’n mouwveger bent als zij? Of word je onzeker en trek je je terug op de toiletten om daar vervolgens het eerstvolgende kwartier te blijven kniezen?
Wanneer iemand kritiek op je heeft, laat je je vaak leiden door je emoties. In zo een geval voel je je gekwetst, vernederd of soms zelfs in gevaar.
Je roept al vlug dat de ander jouw humeur heeft verpest, je boos heeft gemaakt of je onzeker deed voelen. En je bent er vast van overtuigd dat dit werkelijk zo is.
Maar dit is niet zo! Niemand kan jouw humeur verpesten, niemand kan jou boos maken, en niemand kan jou onzeker doen voelen. Niemand, behalve… jij zelf!
Het is simpelweg een kwestie van een keuze hoe jij over de situatie denkt.
En de emotie die je voelt, is een rechtstreeks gevolg van de manier waarop jij over de situatie denkt. Als je in bovenstaande situatie denkt “ze heeft verdorie ook altijd kritiek op me”, dan is de kans groot dat jouw humeur voor de rest van de dag beneden peil zal zitten, of dat je je razend voelt. Maar dat is omdat JIJ daarvoor kiest.
Door ervoor te kiezen om op deze manier te denken, vernietig je je eigen geluk en gezondheid en is de kans groot dat je je op een manier gedraagt waar je later spijt van krijgt.
Een andere weg waar je voor kan kiezen wanneer je kritiek hebt gekregen, is het verkrijgen van duidelijkheid. En dat kan je doen met volgende eenvoudige stappen:
1. Vergeet niet dat met betrekking tot kritiek, er twee mogelijkheden zijn:
A. De ander heeft het juist
De andere persoon zou juist kunnen zijn in zijn of haar observaties en kritiek. In dit geval zou je er baat bij hebben het toe te geven en je gedrag aanpast. Je hebt er enorm veel bij te winnen wanneer je luistert en jezelf ontwikkelt door anderen hun feedback.
Wat je tegenhoudt om dit te doen, is het geloof dat je niet goed genoeg bent als je niet perfect bent. Dus je wil niet graag je fouten zien of toegeven. Wanneer je je realiseert dat je het waard bent om gerespecteerd te worden, zelfs als je niet volmaakt bent of als je het bij het verkeerde eind hebt, dan zul je in staat zijn om te kijken naar de verbeterpunten in je gedrag.
B. De ander slaat de bal mis
De andere persoon kan het mis hebben. In dat geval is het de projectie van die ander, en is het niet nodig om je te laten beïnvloeden door deze misvattingen of projecties. De les is in dit geval om jezelf helemaal te accepteren. En ook de ander helemaal te accepteren, zelfs als die ander jou op een onjuiste of negatieve manier ziet.
2. Neem je tijd
Het kan goed zijn om niet meteen te reageren, om even na te denken over wat er is gezegd. Neem jezelf de tijd om te beoordelen of het waar is wat de ander over je gedrag vertelde.
Zet jezelf in de positie van de observator en observeer je eigen gedrag. Stel jezelf de vraag: “Op welk punt zou de ander gelijk kunnen hebben?” Als de ander geen gelijk had volgens je eigen observator, dan ga je gewoon door met wat je bezig was. Als je genoeg zelfvertrouwen hebt, is het niet nodig je gekwetst, boos of aangevallen te voelen.
3. Thanx!
Je kunt de ander gewoon bedanken voor zijn of haar feedback en vertellen dat je over de gegeven opmerking zal nadenken, je conclusie zal trekken en verbeteringen zal aanbrengen wanneer blijkt dat dat nodig is.
Je hoeft je leven niet te laten leiden door de percepties van anderen. Je kunt naar alle opmerkingen luisteren, maar vooral dicht bij jezelf blijven.
En nu ben ik benieuwd:
1. Van welke kritiek wordt jij humeurig?
2. Wat ga je daar vanaf nu aan doen?
Als je wil, laat het dan weten in het reactieveld hieronder.
Wil je deze 3 stappen delen met andere Pure PowerVrouwen, deel dit artikel dan met je netwerk op Facebook, LinkedIn en Twitter via de share-knopen hieronder.
Op jouw succes!
Anja
Ik reageer NOOIT enthousiast op wat dan ook. Ik tracht mij in alle situaties zeer neutraal en sereen op te stellen. Men zal mij nooit kunnen betrappen op uitbundig gedrag of opgefokte vreugde zoals men dat vaak ziet met carnavals, feesten, winnen van een tombola…. Men kan mij op dat moment misschien een droogstoppel vinden maar als er achteraf problemen zijn ben ik altijd de eerste waar men steun zoekt. In mijn binnenste ben ik wel blij als er iets positiefs gebeurt en dat kan meer deugd doen dan tentoon gespreid enthousiasme. Ik schat uitbundigheid zeer laag in (haast dierlijks) en zo’n mensen kunnen bij mij niet op respect rekenen. Ingetogenheid en sereniteit beschouw ik als een deugd.
De derde reactie vind ik heel belangrijk voor jezelf. Je kunt reageren met: waarom zeg je dat? Niet op verwijtende toon, maar met interesse. Je wil leren hoe je overkomt, wat de observatie is van de ander. Ofwel wordt die persoon met zijn eigen kwetsbaarheid geconfronteerd, ofwel leer je er echt iets van. Maar je blijft wel overeind. Zeker als je kunt bedanken voor de feedback, zoals je aangeeft. Toegegeven, mij hebben ze ook nog altijd liggen met opmerkingen, ik heb zo lang geprobeerd om perfect te zijn.
@ Anja. Je column is zo vreselijk waar en zo vreselijk relevant. Ik word er steeds meer mee geconfronteerd dat communicatie soms erg gecompliceerd kan zijn.
Er spelen zoveel factoren en emoties mee in de interactie dat je je woorden soms op een weegschaal moet leggen.
Wat dat betreft zijn emoties vaak prachtig maar soms ook verdraaid lastig.
Misschien een troost voor sommigen:
een opvatting binnen de NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) is dat ergernissen of kritiek op de ander, ook iets over jezelf zegt. Dus op het moment dat jij als persoon kritiek krijgt, zegt dat ook iets over diegene die kritiek geeft…
Goh, communicatiefouten daar loop ik elke dag wel tegenaan. Doordat mijn uitleg verkeerd wordt geïnterpreteerd vooral… Ik ben blijkbaar iemand die graag haar mening laat horen en dat niet altijd even tactisch doet. Ik zou waarschijnlijk degene zijn die Anja hierboven schetst en zegt tegen de ander: “Je mag wel eens wat enthousiaster reageren.”
Gelukkig leer ik er wel beter mee omgaan en inzien dat zo’n reactie een ander kan kwetsen. Dus tegenwoordig neem ik zelf de observator rol tegenover die ander en stel ik daarna vaker een vraag: “Goh, ik zie dat je niet zo enthousiast bent als ik. Hoe voelt het voor jou? Want ik ben echt uitzinnig blij over de deal.”
Helaas doe ik dit thuis minder gemakkelijk. Bij de kinderen gaat het al beter, maar mijn man bijvoorbeeld denkt dat ik hem niet serieus neem. Ik doe zo anders!
Ik sta meer mijn vrouwtje en ik probeer de ander daarbij in zijn waarde te laten. Dus weet je wat hij laatst zei in een bozige reactie? -Ik ben ’t zat met dat Pure power vrouw gedoe!
HAHA, later trok hij wel bij… gelukkig.
Je bent een mooie weg aan het afleggen Boukje. Heel mooi dat je ook aan de ander vraagt hoe dat voor hem of haar is. Dit is een manier om verbinding te creëren.
Als je partner merkt dat je verandert, is dat vaak lastig te vatten. Hij ziet jou nu anders dan toen hij je leerde kennen. Het zijn de groeistappen (die soms in sprongen vooruit kunnen gaan) die weleens lastig te begrijpen zijn voor je omgeving. Laat je daarin echter niet ontmoedigen. Blijf trouw aan je eigen groeiweg. Je Pure PowerVrouw-schap zal niemand ooit kunnen ontkennen 😉
Ik denk dat ik heel eerlijk zou zeggen dat ik nu eenmaal niet zo’n enthousiast persoon ben en dan ik in mijzelf en in het moment heel erg kan genieten maar dan op een heel persoonlijke manier.
Ik ben te veel gegroeid om nog kniezend op de wc’s te gaan zitten en zal dat ook zeker niet doen. Ik ben ik en als ik uitbundig wil reageren dan doe ik dat en als ik in stilte wil genieten doe ik dat en niemand die mij daar ook maar iets over heeft te vertellen.
Verder zou ik ook nog tegen haar zeggen dat ik het heerlijk vond hoe zij reageerde.
Ik wordt altijd erg onzeker van kritiek, wil te vaak in de verdediging schieten, of me verklaren. Dit terwijl ik gewoon ben zoals ik ben. Ik neig naar een continue goedkeuring van mijn omgeving, wil graag de beste zijn en kan dus erg gekwetst zijn als iemand kritiek heeft op mijn “zijn” of manier van aanpak.
Mijn vraag, hoe ga je om met mensen die altijd vinden dat het net even anders moet, altijd wel wat op te merken hebben en uiteindelijk met een niet heel ander resultaat als alternatief komen? Ik vind dat erg moeilijk omdat ik dan het gevoel heb dat ze me niet serieus nemen, maar ben een beetje klaar mee om steeds weer de discussie aan te gaan. Ik heb het dan vooral over mijn werksituatie. Ik krijg ontzettend goeie beoordelingen maar heb wel altijd het gevoel in een keurslijf gegoten te worden terwijl de uitkomst vaak hetzelfde is. Graag jullie hulp/tips.